Showing posts with label Paundraka. Show all posts
Showing posts with label Paundraka. Show all posts

Friday 7 August 2020

NARAYANEEYAM DASAKAM - 83 - PAUNDRAKA AND SUDHAKSHINA VATHAM

 Dasakam - 83 - Paundraka and Sudhakshina Vatham






Balarama went to gokula and had great time with damsels. He changed the course of river Yamuna when it did not oblige to his invite. Meanwhile Paundraka thought himself as Vasudeva childishly after his fellow supporters flattered him by saying so. He sent a messenger to Krishna, conveying that he is the Mahavishnu and so Shankham and Chakram belongs to him. He commanded that Krishna give those to him and surrender to him. Ugrasenan and other courtiers on hearing the message sent by Paundraka laughed and made fun of it.

After messenger left, Krishna went with his yadhava army to Kashi and met Paundraka. He was boasting with srivathsam in his chest by a burnt sign, expensive kousthubam in his neck, fish shaped ear drops, Peethambaram in his waist. On seeing Krishna, he threw the Sudharshana chakra made of Iron on him. Immediately, Krishna retaliated with his sudharshana chakra which is capable of emitting fire sparks during  pralaya and cut his head off. Krishna destroyed the army and cut the head of King of Kasi and made it fall in the land of Kashi itself. 

Paundarika was foolish to consider himself as Vasudeva, still he was thinking of Vasudeva all through his life and hence attained Moksham. No one can say whose good deeds will lead him to where?! Sudhakshinan was son of King of Kashi and was a great devotee of Lord Shiva. He used his strength and acquired some black magic powers, sent an evil fire called Kruthya over Krishna. He also took the support of bhoothaganaas by force, who ran away when Krishna fought with Banasura. 

Kruthya had legs as big as trunk of Palmyra trees and it burnt everything which came in its way. The people of the town got scared and came running to Krishna and surrendered to him. Krishna was playing a game of dice, he effortlessly sent the kaala chakra. When the brilliant chakra attacked Kruthya, it retreated with fear and started to attack Sudakshina who impressed it initially and burnt him and city of Kashi to ashes.
 
During thretha yug, when Lord took the incarnation as Rama, Vividha was helpful in killing of Ravana. But during incarnation as Krishna, he was born with bad virtues and was minister in Narakasuran's kingdom. He aided Narakasuran in doing mischief to the people of Dwaraka. Balaraman killed Vividha effortlessly and he fell down dead. Samba, Jambavathi's son tried to abduct Lakshmanai, Duryodanan's daughter and was caught and tied by Kauravas. Balarama went to mediate talks and release Samba from Kauravas. When talks failed Balarama shook the city of Hastinapura fiercely with his plough that Kauravas released Samba in fear of destruction to their city. Krishna did not send his army of Yadavas to kill kauravas then, as he waited for Pandavas to kill the kauravas. Bhattathiri worshipped the Lord, whose playtimes(leelas) cannot be understood easily by all and seeked protection from all his afflictions.


Lyrics of Dasakam 83



रामेऽथ गोकुल गते प्रमदा प्रसक्ते
हूतानुपेत यमुना दमने मदान्धे ।
स्वैरं समारमति सेवक वादमूढो
दूतं न्ययुङ्क्त तव पौण्ड्रक वासुदेव: ॥१॥

raame(a)tha gOkula gate pramadaa prasakte
huutaanupeta yamunaa damane madaandhe |
svairaM samaaramati sevaka vaada muuDhO
duutaM nyayunkta tava pauNDraka vaasudeva: || 1 ||

नारायणोऽहम् अवतीर्ण इहास्मि भूमौ
धत्से किल त्वमपि मामक लक्षणानि ।
उत्सृज्य तानि शरणं व्रज मामिति त्वां
दूतो जगाद सकलै: हसित: सभायाम् ॥२॥

naaraayaNO(a)ham avatiirNa ihaasmi bhuumau
dhatse kila tvamapi maamaka lakshaNaani |
utsR^ijya taani sharaNaM vraja maamiti tvaaM
duutO jagaada sakalai: hasita: sabhaayaam || 2 ||

दूतेऽथ यातवति यादव सैनिकैस्त्वं
यातो ददर्शिथ वपु: किल पौण्ड्रकीयम् ।
तापेन वक्षसि कृताङ्कम् अनल्पमूल्य-
श्री कौस्तुभं मकर कुण्डल पीतचेलम् ॥३॥

duute(a)tha yaatavati yaadava sainikaistvaM
yaatO dadarshitha vapu: kila pauNDrakiiyam |
taapena vakshasi kR^itaankam analpamuulya-
shrii kaustubhaM makara kuNDala piita chelam || 3 ||

कालायसं निज सुदर्शनम् अस्यतोऽस्य
कालानलोत्कर किरेण सुदर्शनेन ।
शीर्षं चकर्तिथ ममर्दिथ चास्य सेनां
तन्मित्र काशिप शिरोऽपि चकर्थ काश्याम् ॥४॥

kaalaayasaM nija sudarshanam asyatO(a)sya
kaalaanalOtkara kireNa sudarshanena |
shiirShaM chakartitha mamarditha chaasya sainyaM
tanmitra kaashipa shirO(a)pi chakartha kaashyaam || 4 ||

जाड्येन बालक गिराऽपि किलाहमेव
श्रीवासुदेव इति रूढमतिश्चिरं स: ।
सायुज्यमेव भवदैक्य धिया गतोऽभूत्
को नाम कस्य सुकृतं कथम् इत्यवेयात् ॥५॥

jaaDyena baalaka giraa(a)pi kilaahameva
shrii vaasudeva iti ruuDhamatishchiraM sa: |
saayujyameva bhavadaikya dhiyaa gatO(a)bhuut
kO naama kasya sukR^itaM katham ityaveyaat || 5 ||

काशीश्वरस्य तनयोऽथ सुदक्षिणाख्य:
शर्वं प्रपूज्य भवते विहिताभिचार: ।
कृत्यानलं कमपि बाण रणाति भीतै:
भूतै: कथञ्चन वृतै: सममभ्यमुञ्चत् ॥६॥

kaashiishvarasya tanayO(a)tha sudakshiNaakhya:
sharvaM prapuujya bhavate vihitaabhichaara: |
kR^ityaanalaM kamapi baaNa raNaati bhiitai:
bhuutai: katha~nchana vR^itai: samamabhyamu~nchat || 6 ||

तालप्रमाण चरणाम् अखिलं दहन्तीं
कृत्यां विलोक्य चकितै: कथितोऽपि पौरै: ।
द्यूतोत्सवे किमपि नो चलितो विभो त्वं
पार्श्वस्थम् आशु विससर्जिथ कालचक्रम् ॥७॥

taalapramaaNa charaNaam akhilaM dahantiiM
kR^ityaaM vilOkya chakitai: kathitO(a)pi paurai: |
dyuutOtsave kimapi nO chalitO vibhO tvaM
paarshvastham aashu visasarjitha kaalachakram || 7 ||

अभ्यापतत्यमित धाम्नि भवन् महास्त्रे
हा हेति विद्रुतवती खलु घोर कृत्या।
रोषात् सुदक्षिणम् अदक्षिण चेष्टितं तं
पुप्लोष चक्रमपि काशि पुरीम् अधाक्षीत् ॥८॥

abhyaapatatyamita dhaamni bhavan mahaastre
haa heti vidrutavatii khalu ghOra kR^ityaa |
rOShaat sudakshiNa madakshiNa cheShTitaM taM
puplOSha chakramapi kaashi puriim adhaakshiit || 8 ||

स खलु विविदो रक्षोघाते कृतोपकृति: पुरा
तव तु कलया मृत्युं प्राप्तुं तदा खलतां गत: ।
नरकसचिवो देशक्लेशं सृजन् नगरान्तिके
झटिति हलिना युध्यन्नद्धा: पपात तलाहत: ॥९॥

sa khalu vividO rakshOghaate kR^itOpakR^iti: puraa
tava tu kalayaa mR^ityuM praaptuM tadaa khalataaM gata: |
narakasachivO deshakleshaM sR^ijan nagaraantike
jhaTiti halinaa yudhyannaddhaa: papaata talaahata: || 9 ||

साम्बं कौरव्यपुत्री हरण नियमितं सान्त्वनार्थी कुरूणां
यातस्तद्वाक्य रोषोद्धृतकरि नगरो मोचयामास राम: ।
ते घात्या: पाण्डवेयैरिति यदु पृतनां नामुचस्त्वं तदानीं
तं त्वां दुर्बोधलीलं पवनपुरपते तापशान्त्यै निषेवे ॥१०॥

saambaM kauravyaputrii haraNa niyamitaM saantvanaarthii kuruuNaaM
yaatastadvaakya rOShOddhR^itakari nagarO mOchayaamaasa raama: |
te ghaatyaa: paaNDaveyairiti yadu pR^itanaaM naamuchastvaM tadaaniiM
taM tvaaM durbOdhaliilaM pavanapurapate taapashaantyai niSheve || 10 ||


--------Sri Krishnarpanam-------